Jest to jedna diet niskowęglowodanowych, białkowo-tłuszczowych. Diety mające działać na tej samej zasadzie to diety optymalna, kosmonautów, lotników czy Kwaśniewskiego. Typowe dla tych sposób żywienia są wysokie zawartości tłuszczu (50–60% ogółu energii) i białka (20–30% energii) oraz niska zawartość węglowodanów (3–10%). Szerokie zainteresowanie dietą Atkinsa wynika z szybkiej i efektownej redukcji masy ciała wraz z poprawą wskaźników metabolicznych, w porównaniu z dietą niskotłuszczową. Taki efekt wynika z obniżenia spożycia energii (jak na każdej diecie redukcyjnej), dużej podaży białka, ketozy (odsyłam do poprzedniego wpisu), obniżenia stężenia insuliny oraz utraty wody spowodowanej uwalnianiem glikogenu.
Dieta Atkinsa, zasady.
Głównymi składnikami diety są przede wszystkim tłuszcze zwierzęce (mięso i ryby) oraz oleje roślinne. Dieta składa się z 3 dwutygodniowych etapów.
W pierwszym etapie węglowodany należy spożywać w ilości nie większej niż 20 g na dobę. Zabronione jest wtedy pieczywo, produkty zbożowe, owoce, warzywa skrobiowe, mleko oraz jogurty. Dozwolone są między innymi sałata, szpinak, pietruszka, szparagi, por, kapusta, seler, kalarepa, cebula, dynia, pomidory, fasola szparagowa, botwinka, rzepa, groszek cukrowy, cukinia, ogórek.
Drugi etap to tzw.dieta właściwa, można zwiększyć ilość węglowodanów do 30-50 g dziennie. Dozwolone są owoce o niskim indeksie glikemicznym oraz zawierające niewiele węglowodanów oraz więcej warzyw.
Trzeci etap trwa całe życie. Nadal podstawą są tłuszcze i białka, ale można zwiększyć ilość węglowodanów pamiętając , że nie wolno ich łączyć z tłuszczami zwierzęcymi oraz jajami. Codzienny jadłospis składa się z 3 większych posiłków oraz 2 przekąsek.
Osoby stosujące dietę Atkinsa (lub pokrewne) poza wpływem ketozy na organizm, są narażone wzrost czynnika ryzyka miażdżycy, ryzyka chorób wątroby oraz kamicy nerkowej wynikającej z ubytku wapnia z kości. Ponadto, jest ona uboga w błonnik, witaminy, składniki mineralne. Dostarcza dużo tłuszczu (w większości pochodzenia zwierzęcego) oraz cholesterolu, a także żelaza i retinolu przy równoczesnym niedoborze witaminy C . Komitet Naukowy Terapii i Nauk o Leku Polskiej Akademii Nauk uznał tą dietę za wysoce szkodliwą dla zdrowia.
Terapie odchudzające oparte na dietach niskowęglowodanowych i wysokobiałkowych nie są rekomendowane, ze względu na brak wieloletnich obserwacji pozwalających ocenić ich skuteczność, bezpieczeństwo oraz zagrożenia płynące z ich stosowania.
W jednym z prowadzonych przez rok badań, którego celem było porównanie efektu odchudzającego 4 popularnych diet: Weight Watchers (ograniczająca kalorie), Atkinsa, Ornisha (ograniczająca tłuszcze) oraz Zone (oparta na indeksie glikemicznym) zaobserwowano umiarkowany efekt ubytku masy ciała, jak również redukcji czynników ryzyka chorób sercowych związanej w większym stopniu ze stopniem realizacji zaleceń niż z rodzajem diety. W kolejnym badaniu stwierdzono, że pacjenci stosujący amatorskie niezbilansowane diety odchudzające ponownie przybierali na wadze. Efekt ten zależny był od typu diety oraz tempa powrotu wcześniejszego stylu żywienia. Znaczna część osób w ciągu roku od zakończenia kuracji odzyskuje do 2/3 utraconej masy ciała, a w ciągu 5 lat wraca do wagi wyjściowe
Warto wiedzieć też, że dietę Atkinsa mogą stosować jedynie osoby zdrowe. W przypadku nadciśnienia, cukrzycy, miażdżycy, hipercholesterolemii czy innych zaburzeń , na które często cierpią osoby otyłe taki sposób żywienia nie powinien być stosowany.
Dieta Atkinsa jest niedoborowa w witaminy, należy rozważyć suplementację. Długotrwale stosowana może znacznie odbić się na zdrowiu: niedobory magnezu, skaza moczanowa, próchnica, a nawet miażdżyca i udary mózgu. Niektórym osobom przez pierwsze dni mogą dokuczać zaparcia, zmęczenie i bóle głowy.
